Μπελφόρ

(Belfort). Περιοχή (610 τ. χλμ., 137.408 κάτ.) της Γαλλίας, που από το 1922 έγινε νομός. Βρίσκεται στα νότια των Βοσγίων. Περισσότερος από τον μισό πληθυσμό της ασχολείται με τη βιομηχανία. Πρωτεύουσα είναι η ομώνυμη πόλη (περ. 50.000 κάτ.), χτισμένη στις όχθες του ποταμού Σαβουρέζ, παραπόταμου του Αλέν. Χωρίζεται σε παλιά και νέα πόλη. Η πρώτη διατηρεί ακόμα τα τείχη της, που χτίστηκαν το 1686. Αξιόλογη είναι η εκκλησία του αγίου Χριστόφορου, η οικοδόμηση της οποίας τελείωσε το 1750, και ενδιαφέρον το Δημοτικό της Μουσείο. Ιστορία. Η Μ. ήταν στα αρχαία χρόνια χωριό με πληθυσμό γαλατορωμαϊκό, με το όνομα Μπράσε, που γνώρισε τις επιδρομές των βαρβάρων του 5ου αι. μ.Χ. Το 1307 ο Ρινάλντο, κόμης του Μονμπελιάρ, παραχώρησε στην πόλη προνόμια. Η πόλη όμως άρχισε να ακμάζει μόνο όταν προσαρτήθηκε στην Αλσατία. Το 1648, με τη Συνθήκη της Βεστφαλίας, παραχωρήθηκε στη Γαλλία. Ο Λουδοβίκος ΙΔ’ ανέθεσε το 1686 στον αρχιτέκτονα Βοβάν την οχύρωσή της και έτσι έγινε ένα από τα ισχυρότερα ευρωπαϊκά φρούρια. Από τον Δεκέμβριο του 1813 μέχρι τον Απρίλιο του 1814, την πολιόρκησαν οι Αυστριακοί. Μετά την παραίτηση του Ναπολέοντα A’, η πόλη παραδόθηκε στους Αυστριακούς (1815). Τον Φεβρουάριο του 1871, στη διάρκεια του Γαλλοπρωσικού πολέμου, πολιορκήθηκε επί 103 ημέρες. Μετά τη σύναψη ανακωχής μεταξύ της γαλλικής προσωρινής κυβέρνησης και του Μπίσμαρκ, την κατέλαβαν οι Πρώσοι, που παρέμειναν εκεί μέχρι τις 3 Απριλίου 1873. Στον B’ Παγκόσμιο πόλεμο ο στρατάρχης Πετέν είχε ως προσωρινή έδρα της κυβέρνησης του, για μικρό χρονικό διάστημα, την Μ. Άποψη του μεσαιωνικού τμήματος της Μπελφόρ, πρωτεύουσας του ομώνυμου νομού της Γαλλίας.